خدمت به دوستان:

امام باقر علیه السلام  می‌فرمایند: «اگر بر مؤمن حجت برادرش عرضه شود و نتواند برآورد ولی نیت انجام آن را داشته باشد، خدای تعالی به همین نیت او را به بهشت می‌برد.» (داراسلام ج3ص284)

هر کس گرفتاری برادرش را برطرف کند، خدا گرفتاری دنیا و آخرتش را برطرف می‌کند و یا امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: «هر گاه کسی حاجت برادر مؤمنش را برآورد، خدا روز قیامت صد هزار حاجت او را برآورد که اول آن بهشت است و از برای اوست که خویشان و آشنایان و برادرانش ناصبی نباشند را بهشت برد.» (داراسلام، ج3: ص334)

مسلمانان باید بکوشند و به هم کمک و مهربانی کنند.

دیدار کردن:

امام باقر علیه السلام فرمودند: «با یکدیگر دست بدهید، چرا که کینه را از بین می‌برد و دو مؤمن که به هم برسند و دست بدهند، خدا دست خود را میان دستهایشان می‌گذارد و با هر کدام که بیشتر رفیقش را دوست دارد، دست دهد.» داراسلام ج3 ص2)

امام موسی کاظم علیه السلام می‌فرمایند: «هر کس نتواند ما را زیارت کند، دوستان صالح ما را دیدار نماید.» داراسلام ج3ص265
البته اگر دیدار به صورت حضوری میسر نشد، با پیامک، ایمیل و تلفن زدن هم می توان با دوستان رفاقت کرد و به آنان مهربانی نمود.

دعا کردن برای دوست

دوستان باید برای یکدیگر دعا کنند و از خداوند طلب خیر کنند. حضرت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: «هیچ مؤمنی نیست که برای زنان و مردان دعا کند، جز اینکه خدا مانند آنچه را برای آنها دعاکرده به خودش بدهد.»

 نصیحت کردن

اگر دوستی به راه اشتباه و خطا می رود، باید دوست او را راهنمایی کند و او را به مسیر درست هدایت کند. حضرت علی علیه السلام می فرمایند: «نصیحت دوستی می آورد؛ مؤمن غریزه‌اش اندرز دادن است، برادرانت را اندرز ده دوستی که اندرز ندهد خالص نیست.» (داراسلام ج3ص312)

پوشاندن عیوب دوستان

همه ی ما در زندگی اشکالاتی داریم و عیوب متناوبی در ما وجود دارد؛ وظیفه ماست که عیوب دیگران را بپوشانیم و از دیگران بخواهیم عیوب ما را به ما تذکر دهند.

امام صادق علیه السلام می فرمایند: «همانا آشکار نمودن عیب مؤمن این است که هرگاه مؤمنی سخن بدی بگوید برادرانش آن را حفظ کنند تا روزی که خشمگین شد او را به آن سخن سرزنش
نمایند.»

پس بکوشید که دوست خوبی باشید تا دوستان خوبی هم داشته باشید .